De lucht is zacht, de zon warmer.
De wereld ademt nieuw leven,
alsof alles mag beginnen.
Maar niet voor mij.
Mensen lachen, terrassen stromen vol,
de dagen worden lichter -
maar mijn armen blijven leeg.
De eerste lentedag,
alsof de wereld me fluistert dat ik verder moet,
terwijl ik allen maar wil bijven waar jij was.
Ik wilde blijven in die winter,
in de kou die klopte met mijn verdriet,
waar niets groeide en ik niet alleen was,
maar met de stilte.