Ik stond stil en ging toch vooruit.
schreef woorden die werden gelezen
en woorden die nooit iemand zal zien.
Ik hield vast en liet los,
verloor mensen en vond anderen terug.
Ik miste, ik zocht,
ik praatte over verdriet en liefde
op schermen en in het echt.
Ik huilde in auto's,
aan tafels, in het donker,
in armen die wisten
wanneer ze moesten vasthouden
en wanneer niet.
Ik zag de zon verdwijnen achter de maan,
dronk koffie in een stad
waar ik me even iemand anders voelde.
Ik hield van de mensen die bleven
en van de mensen die niet konden.
Ik probeerde te begrijpen
hoe het werk,
hoe je doorgaat zonder iets achter te laten.
Ik ben nog steeds aan het leren.